شهرستان گرگان از شمال به شهرستان آق قلا، از شرق به شهرستان کردکوی و بندر ترکمن و از جنوب به ارتفاعات شاهکوه و استان سمنان محدود است. زبان اصلی مردم گرگان گویش زیبا و دلنشین استرآبادی است و جمعیت فعلی آن دارای تنوع فراوان و ترکیبی از قومیت های بومی و محلی؛ قاجار، ترک سادات، بلوچ، سیستانی، دیلمی، مازندرانی، سبزواری، کاشمری، شاهرودی، بسطامی و اقوام ترکمن و قزاق می باشد.
مطالعات انجام شده نشان می‌دهد كه در قدیم شهری به نام گرگان (جرجان) كه رودخانه گرگان نیز از میان آن می‌گذشت وجود داشت كه نیمه شرقی آن را گرگان و نیمه غربی آن را "بكر آباد" می‌نامیده‌اند. این شهر در قرن چهارم هجری قمری مخصوصاً در زمان "شمس المعالی قابوس بن وشمگیر" اهمیت و شكوه خاصی داشت. در این دوره دانشمندانی همچون ابوعلی سینا، ابوریحان بیرونی و ابوبكر خوارزمی در این شهر پیرامون مسائل علمی به بحث و مجادله می‌پرداختند. این شهر از قرن چهارم هجری قمری به بعد اهمیت خود را كم كم از دست داد و در اثر حمله مغول تخریب و در دوره‌های بعد به خرابه‌ای مبدل گشت. گرگان قدیم (جرجان) یكی از پایتخت‌های آل زیاریان بود. آرامگاه قابوس زیاری كه در سمت شمال شهر گنبد واقع شده؛ در زمان قدیم داخل شهر جرجان قرار داشت. گرگان در دوره قبل از اسلام نیز یكی از ایالت‌های مهم ایران محسوب می‌شد كه در بیشتر ادوار، ایالتی مستقل به حساب می‌آمد.
این شهر تا اواخر دوره قاجاریه به نام استرآباد مشهور بود و بعد از دوره قاجاریه گرگان نامیده شد. استرآباد را در زمان صفویه دارالمومنین می‌نامیدند، زیرا سادات زیادی در آنجا سكنی و حكومت داشتند. در دوره قاجاریه این ناحیه تمركز ایل قاجار بود. بعد از آن به تدریج جلوه‌های شهری جدید و مدرن در آن نفوذ كرد و در دهه‌های اخیر به اوج خود رسید.
موزه گرگان، مدرسه عمادیه، امامزاده نور، مسجد جامع گرگان، پارك جنگلی النگدره، جنگل رنگو، جنگل شصت كلا، باران كوه، آبشار دوقلوی زیارت، آبگرم زیارت، تورنگ تپه، پارك جنگلی ناهار خوران، پارك جنگلی قرق، روستای زیارت، ارتفاعات هزار پیچ، كارونسرای قزلق، روستای چهار باغ، تالاب گمیشان، آبشار باران كوه، منطقه حفاظت شده جهان نما، پناهگاه حیات وحش میانكاله، كاخ اختصاصی، کاخ شاسمن، كاخ آغامحمدخان، پل آق قلا، تورنگ تپه، سد اسكندری، بازار قدیمی گرگان، جمعه بازار،
مسجد جامع، مسجد گلشن، مسجد امام حسن عسگری، مدرسه سردار، مدرسه دارالشفاء، امامزاده روشن، امامزاده نور (اسحاق)، امامزاده هندیجان.
