لاهیجان یكی از قدیمی‌ترین و زیباترین شهرهای استان گیلان است كه به "شهر چای" اشتهار دارد، زیرا چای‌كاری در ایران برای نخستین‌بار به همِت "حاج محمِدمیرزا كاشف‌السلطنه چای‌كار" در سال 1319 هـ.ق در لاهیجان آغاز شد و به‌سرعت در این شهر و دیگر مناطق سواحل جنوبی دریای مازندران توسعه یافت.
بقعه چهار پادشاهان در لاهیجان از مجموعه‌ای از مقابر و مسجد متّصل به آن شكل گرفته است. این مجموعه مركّب از اتاق‌هایی در كنار یكدیگر و ایوانی است كه در سمت شمالی اتاق‌ها و به موازات آن‌ها كشیده شده است. قدیمی‌ترین مقبره این مجموعه متعلّق به "سید خوركیا" یا "خرم كیا" است.
این بقعه در قریه "شیخانور" یا "شیخانه‌بر" در سه كیلومتری شرق لاهیجان در دامنه كوه و در میان مزارع سرسبز چای واقع شده است و مدفن "شیخ زاهد تاج‌الدین ابراهیم‌گیلانی" از معاریف و دراویش بزرگ و از اساتید "شیخ صفی‌الدین اردبیلی" است.
بقعه میر شهید در شمال‌شرقی شهرستان لاهیجان واقع و در دوره قاجاریه ساخته شده است. پلان مربعی‌شكل بقعه، مركّب از اتاقی در وسط و ایوان‌های جانبی با ستون‌های چوبی در حاشیه آن است. بر روی اتاق حرم، گنبدی كوتاه قرار دارد و بر كمربند این گنبد، اشعاری از "محتشم كاشانی" نوشته شده است.
این بقعه در قسمت شمال‌غربی میدان شهدا، در محلّه اردوبازار لاهیجان واقع شده و از بناهای دوره كیاییان است. این بنا شامل مجموعه بقعه، مدخل شرقی و حسینیه است. بنای بقعه دارای اتاق میانی آرامگاه با سقف گنبدی است كه در اطراف آن، اتاق‌ها و ایوان قرار دارد.
تكیه و بقعه پیرعلی، متعلّق به دوره قاجاریه بوده و به ترتیب دارای شماره ثبت ملّی 3844 و 3843 سازمان میراث فرهنگی و گردشگری كشور است.
این مسجد در محلّه "گابنه" در شهر لاهیجان واقع شده و تاریخ ساخت آن مربوط به زمان حكومت فتحعلی‌شاه قاجار است. ساخت این مسجد به دلیل سعایت بدخواهان حاكم وقت لاهیجان به دربار شاهی و كاخ نامیدن این مسجد، نیمه‌كاره رها شد. سنگ‌نبشته مرمری به خطّ نستعلیق كه بر دیوار ضلع شرقی مسجد جای دارد.
این مسجد در ضلع شمال‌غربی میدان وحدت (چهار پادشاه) واقع شده و در دوره كیاییان بنا گردیده است. بنای اصلی مسجد در طول زمان دچار تغییرات بسیار شده، ولی قسمت‌هایی از بقعه، مانند ایوان، سردر و مناره از قدمت بنا خبر می‌دهند. "سلطان محمد كیا" در عید قربان 893 هجری قمری در این مسجد نماز گذارده است.
بخشی از حمِام گلشن لاهیجان با گسترش شهرسازی و لزوم احداث خیابان و میدان، ویران شده است. بنای حمِام، پلان كثیرالاضلاع داشت و برای ساخت آن از آجر قرمز محلّی، ساروج و گل آهك استفاده شده است. در تعمیرات اخیر پس از زلزله گیلان، برای استحكام بنا از مصالح جدید استفاده شد.
این پل در دهكده "تجن‌گوكه" از توابع لاهیجان قرار دارد و دارای دو چشمه با طاق جناقی است. در پایه‌های میانی و جانبی پل، اتاقك‌های كوچكی برای بیتوته كاروانیان احداث شده بود. طول پل 60 متر و عرض آن 25/4 و ارتفاع كلّی آن بیش از 5/7 متر است. مصالح به‌كاررفته در این پل، آجر، سنگ و ملات ساروج است.
