در نزدیكی های شرق شهر خرم آباد، دره ای بن بست گونه وجود دارد كه به "حوض موسی" معروف است. این نام از حوض و سنگ نوشته ای به همین نام گرفته شده است. روی سطح صخره ای دره، حوضی كنده شده كه در زمستان پر آب می شود.
این تفرجگاه در جنوب شرقی خرم آباد به فاصله تقریبا 40 كیلومتری بر بالای كوه تاف قرار دارد و از انواع گیاهان دارویی و جنگلی پوشیده شده است. در این محل؛ آبشار زیبایی نیز جاری است كه به زیبایی طبیعی منطقه، غنای بیشتری بخشیده است. راه دسترسی به تفرجگاه مناسب است و قسمتی از آن نیز آسفالت می باشد.
در جنوب خرم آباد، دره ای مصفا وجود دارد كه از باغ های انار و انگور پوشیده شده و به دره گوشه یا شهنشهاه معروف است. بقعه شجاع الدین خورشید؛ نخستین اتابك "لر كوچك" نیز در این محل قرار دارد و به همین علت نیز "شهنشاه" نامیده می شود.
دریاچه كیو در كنار پاركی به نام كیو در خرم آباد واقع شده و زیبایی خاصی به شهر بخشیده است. آب این دریاچه از چشمه تامین می شود؛ مساحت آن هفت هكتار و عمق آن بین سه تا هفت متر است. این دریاچه از ارزش های توریستی درون شهری برخوردار و دارای شهر بازی و امكانات تفریحی متنوعی است.
این قلعه زیبا و دیدنی با 5300 متر مربع مساحت بر فراز تپه ای در مرکز شهر خرم آباد، با چشم اندازی فوق العاده زیبا قرار گرفته است. حریم این تپه باستانی، از شرق و جنوب غربی به رودخانه خرم آباد و از غرب به خیابان و محله دوازده برجی و از سمت شمال به خیابان فلک الافلاک محدود می شود.
این پل یکی از شاهکارهای معماری دوره ساسانیان محسوب می شود و در جنوب شهر خرم آباد واقع شده است. این پل حدود 230 متر طول و بیش از 19 چشمه طاق داشته که در حال حضار فقط 5 چشمه طاق از آنها بر جای مانده است. مصالح این پل از سنگ، ملات گچ و ساروج است که با ویژگیهای فنی بسیار ارزشمندی ساخته شده است.
پل خرم‌آباد بر روی رودخانه‌ای که از میان شهر خرم‌آباد می‌گذرد واقع شده است. پل یادگار دوره صفویه است، بنای آن از آجر و ملاط بوده و برخی از سوره‌های قرآن بر روی آن حک شده است.
خرم آباد تاریخ چند هزار ساله دارد و یكی از شهرهای قدیمی ایران است كه از آغاز پیدایش خود تاكنون، تمدن‌های مختلف و متعددی، از جمله كاسی‌ها، بابلی‌ها، ایلامی‌ها، ساسانیان، سلجوقیان و خوارزمشاهیان و... را تجربه كرده و در پیرامون آن آثار متعددی از ادوار فوق باقی مانده است.
اشترانکوه رشته كوهی به طول تقریبی 50 كیلومتر است كه در محدوده الیگودرز و بروجرد در جهت شمال غربی-جنوب شرقی امتداد دارد. یخچال های طبیعی و دائمی این رشته كوه که یكی از زیباترین كوه های كشور به شمار می رود در تمام سال از برف و یخ پوشیده است.
این مسجد از نظر کیفیت با مسجد امام تهران مطابقت دارد و در سال ۱۲۹۱ هـ. ق. به دستور فتحعلیشاه روی خرابه های مسجد قدیمی ساخته شده است. صحن آن به طول و عرض 47 در61متر میباشد ودر وسط آن حوض بزرگی قرار گرفته است.
