محمد شوریده شیرازی شاعر نابینای روشن دل در سال 1247 هجری قمری پای به جهان گذاشت و در هفت سالگی در اثر مرض آبله چشمانش را از دست داد مع الوصف از هشت سالگی به تحصیل پرداخت، یازده ساله كه بود پدرش دار فانی را وداع گفت. پدرشوریده نیز شعر می گفت و عباس تخلص می نمود و نسب خود را به اهلی شیرازی می رساند.
