بنای موزه شاهرود در سالهای 1307-1306 ه. ش. به عنوان بلدیه ساخته شده است. زیربنای ساختمان فوق حدود 468 متر مربع و در دو طبقه طراحی گردیده است. این بنا پس از مرمت و احیا در اسفندماه 1367 جهت بازدید و استفاده پژوهشگران شروع به فعالیت نموده است.
در جنگل ابر آسمان به زمین می‌آید و راه رفتن میان ابرها رویایی است دست یافتنی. می‌شود میان ابرها خوابید و بر ابرها سوار شد. در جنگل ابر آسمان به زمین می‌آید. از قبل خبر نمی‌کنند. هر وقت دلشان بخواهد می‌آیند. دوردست‌ها پر از ابر است. کوه‌ها و ابرها به هم پیچیده‌اند، همچون صحنه نمایشی که تیره‌پوشی حریری را بر خود پیچیده باشد.
گفته می شود كه شهر شاهرود در جلگه‌ای حاصل خیز كه به وسیله رود شاه آبیاری می شود، واقع شده و نام خود را نیز از همین رودخانه گرفته است. نام های قدیمی دیگری برای شاهرود ذکر شده که از آن میان می توان به "حنچره"، "شخره" و "شاخره" اشاره نمود.
ارگ دولتی سمنان مجموعه ای بزرگ از ابنیه و اماکن مورد نیاز اداره شهر بوده است که در زمان حکومت حاجی بهمن میرزا بهاء الدوله فرزند فتحعلی شاه قاجار بنا گردیده است. عناصر هویت بخش ارگ قدیم را اماکنی چون تلگرافخانه، قراولخانه، آب انبار، حمام، حسینیه و... تشکیل می داده است.
در اواسط خیابان حكیم الهی، بین محله كوشمغان و زاوغان سمنان، برج كهنه قدیمی و نیمه مخروبه ای وجود دارد كه به نام برج چهل دختر یا چهل دختران نامیده می شود.
خانه تدین در محله عباسیه از زیر مجموعه محله بزرگ ناسار یکی از 5 محله سمنان قرار گرفته است. بنا به تحقیقات آنوبانینی این بنا که متعلق به یکی از تجار معتبر سمنانی بوده همجوار با راسته بازار شمالی-جنوبی سمنان در کوچه ای فرعی واقع شده و احتمالا زمان ساخت آن همدوره به بازار شمالی-جنوبی در دوران قاجاریه بوده است.
این مسجد یکی از مساجد چهار ایوانی و نمونه ای زیبا و منحصر به فرد از مساجد دوره قاجاریه است که در زمان فتحعلی شاه قاجار و به همت حاج سید حسن حسنی و استادی صفرعلی معمار ساخته شده است.
شهرستان سمنان مهم ترین منطقه استان سمنان است که در حد فاصل دو شهر دامغان و گرمسار واقع شده است. سمنان که مرکز استان سمنان است فاصله اش تا تهران 216 کیلومتر می‌‌باشد و از طریق راه آهن سراسری تهران مشهد نیز با تهران در ارتباط است. آب و هوای این شهر در تابستان گرم و در زمستان نسبتا سرد می‌‌باشد.
این چشمه در 35 كیلومتری شمالی دامغان قرار دارد و از قدیم الایام یكی از نقاط پرجاذبه بوده است. این محل با صفا در قدیم گردشگاه فرمانروایان و سلاطین بوده، به طوری كه پادشاهان اولیه قاجار علاوه بر توجه به شهر دامغان، چشمه علی را نیز مورد توجه قرار دادند.
دامنه های شمالی شهرستان دامغان، ویرانه های دژی دیرینه را در خود جای داده است که دیدار از آن برای هر کوهنورد و علاقه مند به طبیعت و تاریخ ایران شگفت آور و تحسین برانگیز است. بازمانده قلعه ای با دیوارها و برج و باروهای سنگی و آجری و معماری کم نظیر که افسانه های کهن را در جان ودل هر ایرانی زنده می کند.
