بردگوری ها (سنگ گبری ها) قدیمی ترین آثار سنگی استان می باشند كه به دوره ماد تا پایان حكومت ساسانیان تعلق دارند. در دین زرتشت به علت اعتقاد به مقدس بودن خاك، از دفن كردن اجساد خودداری كرده و آنها را در محفظه هایی از سنگ كه استودان (استخوان دان) نامیده می شد و در اصطلاح بختیاری به آنها بردگوری می گویند قرار می دادند.
در خطه بختیاری در دل صخره ها و یا سنگ های عظیم، فضاهایی با متوسط طول 30/3 و عرض 2 و ارتفاع 20/1 متر ایجاد می كردند كه دارای دریچه های مربع شكل با در سنگی بوده اند. بردگوری ها به گونه ای انفرادی و یا چند تایی حفر گردیده و بیانگر فرهنگ تدفین در طول بیش از 1500 سال در منطقه و نفوذ مذهب زرتشت و پیروان آن در این خطه هستند. بردگوری ها در بخشهای دیناران، میانكوه و بازفت پراكنده اند.
