دروازه قرآن شیراز، در نزدیكی تنگ الله اكبر و در میان كوه های باباكوهی و چهل مقام، واقع شده است و یکی از زیباترین دروازه های اسلامی می باشد.
این طاق در زمان حكومت عضدالدوله دیلمی در فارس، ساخته شد و قرآنی نیز در آن جای داده شد تا مسافرین به بركت عبور از زیر آن، سفر را به سلامت به پایان برسانند. به مرور زمان طاق شكسته و تخریب شد. در دوره حكومت زندیه؛ كریمخان زند (1172 – 1193 ه. ق.) مجددا آن را بازسازی نمود و در قسمت فوقانی آن اطاقی ساخت و دو جلد قرآن نفیس به خط ثلث و محقق، اثر سلطان ابراهیم بن شاهرخ گوركانی را در آن اتاق جای داد. این قرآن ها به قرآن هفده من مشهورند.
کنار دروازه قرآن؛ شیراز؛ عکس از مطفی معراجی
بنابر تحقیق آنوبانینی، در سال 1316 كه طرح توسعه راه شمالی شیراز در دستور كار دولت قرار گرفت، این طاق خراب شد و قرآن مذكور نیز به موزه پارس منتقل گردید. در زمان قاجاریه كه چند زلزله شیراز را تكان داد، این دروازه آسیب هایی دید اما به وسیله محمد زكی خان نوری مورد بازسازی و مرمت قرار گرفت.
