پل کشگان بر سر راه باستانی و قدیمی شهر باستانی شاپور خواست (کوهدشت - خرمآباد) بر روی رودخانه کشگان ساخته شده است. پل مربوط به دوره ساسانیان است.
پل کاکا رضا
پل کاکا رضا در مسیر راه الشتر به خرمآباد بر روی رودخانه دلم ساخته شده است که خرابه‌های آن هنوز پابرجا است. بنای این پل از سنگ بوده و به دوره پیش از اسلام می‌رسد. ظاهراً در دوره حکمرانی حسنویه تجدید و تغییر گردیده است.
قلعه رکی
قلعه رکی در شرق دهستان تشکن از توابع خرمآباد واقع شده که در داخل آن قصری وجود داشته است. دیوارهای قلعه خشتی و ستون‌های آن سنگی است.
قلعه سرقلا
قلعه سرقلا بر تپه‌ای در خرمآباد واقع شده است. قلعه چهار برج دارد که تنها قسمت جنوب‌غربی آن باقی مانده است.
قلعه رزه
قلعه رزه از جمله قلعه‌های تاریخی استان لرستان است که بر روی تپه‌ای سنگی قرار گرفته است. درزمان رضاخان قلع از اهمیت نظامی برخوردار بوده است. قلعه رزه به حسینیه یا قلعه حسینی نیز مشهور است.
قلعه بهرام
قلعه بهرام در جنوب روستای خرمآباد واقع شده و به‌نام بهرام مشهور است. بنای آن از سنگ و گچ است. این قلعه یکی از مهم‌ترین قلعه‌های دوران باستان است.
گرداب سنگی
در شمال غربی خرم آباد و در دامنه کوه، چشمه ای قرار دارد که در اطراف آن دیواره ای سنگی به شکل کشیده شده است.. گرداب سنگی، خرمآباد. در شمال غربی شهر خرمآباد و بر دامنة كوه، چشمة آب «گرداب سنگی» سر بر آورده است. چشمه‌ای كه از نیمة دوم اسفند تا میانة تابستان پرآب است و در دیگر ماه‌های سال خشك و خاموش است. گرداگرد آن، دیوار استوانه¬ای شكلی به پهنای سه متر از سنگ‌هایی به ابعاد 1×1 متر ساخته شده است بلندی دیوار از کف چشمه 18 متر و دارای یک دریچه بزرگ است که در گذشته آب چشمه از این دریچه به وسیله نهرهایی به دره ای در جنوب غربی خرم آباد جاری می شده و مورد استفاده اهالی آن دره قرار می گرفته است. دریچه در قسمت شرقی دیوار به بلندی و پهنای 90×160 سانتیمتر دیده می‌شود. این دریچه با یك وسیلة كشو مانند بسته می‌شده و آب را به جوی كنارة غربی گرداب، سرازیر می‌كرده است. آب «گرداب سنگی» را به وسیلة همین جوی كه از لبة غرب خرمآباد و در دامنة كوه كشیده شده و با سنگ و ملاط ساخته شده بود، به دره‌ای كه امروز «باباعباس» نامیده می‌شود، هدایت می‌كردند. فاصلة مبدأ تا مقصد این آب نزدیك به 12 كیلومتر است. در این محل، آثار یك آسیاب، شبیه آسیاب شهر قدیمی «شاپورخواست» بر جای مانده كه آب آن از گرداب سنگی تأمین می‌شده است. مصالح این بنا مانند سنگ و ملاط پل شاپوری است. این بنا مربوط به دوره ساسانیان و از مصالح سنگ و گچ ساخته شده و به شماره 1174/3 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
بازار میرزا سید رضا
این بازار در سال ۱۳۰۱ هـ. ق. به همت میرزا سید رضا در خرمآباد ساخته شده است. میرزا سید رضا مقام نائب حکومتی داشته است. این بازار ۲۴ دهنه دکان و شامل ۱۶ دهنه دکان و محوطه و صحن بارانداز ۲۴ دهنه دکان است. بازار مرکز خرید و فروش طلا در شهر خرمآباد است.
مناره آجری
این بنا با قدمتی در حدود 900 سال در جنوب خرم آباد و در کناره شهر قدیمی شاپور خواست بر روی پایه سنگی برپا شده و حدئود 30 ارتفاع دارد. قطر سطح تحتانی آن 5/5 متر است و با پیمودن 29 پله دورانی می توان به بام مناره صعود نمود. ظاهراً از آن برای هدایت کاروانهایی که به سمت شهر قدیمی شاپور خواست می آمده اند استفاده می شده است. هم اکنون نیز از فراز آن می توان دورترین چشم اندازهای زیبای شهر را مشاهده کرد. این اثر به شماره 1930 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.
مسجد جامع خرمآباد
در سال ۹۷۰ هـ. ق. به دستور شاه پرور سلطان مسجد جامع خرمآباد ساخته شد و در سال ۱۱۱۰ به دستور حسین صفوی بنای آن تعمیر شد. در سال‌های بعد نیز این مسجد بازسازی و تعمیر گردیده است. مسجد در قدیم به‌عنوان مدرسه اشتهار نیز بوده است.
غار كنجی
غار كنجی در ۴ كیلو متری جنوب شهر خرم آباد در كمر كش یك كوه قرار گرفته است. دسترسی به این غار، از طریق یك مسیل دره ای امكان پذیر است. در فصل بهار، از دامنه های آن، چشمه های آب جاری می شوند. این غار یكی از منظم ترین غار ها از لحاظ سطوح داخلی است. مساحت آن بیش از ۲۰۰ متر مربع است و كف خاكی آن ۲ متر قطر دارد. در قسمتی از دهانه آن، یك تپه خاكی وجود دارد كه در كاوشهای انجام شده، چند گور مربوط به پیش از تاریخ همراه با اسكلت های متعدد بدست آمده است. در دامنه و چشم انداز این غار، دشتی وسیع با تپه های مصنوعی وجود دارد.
غار ارجنه
در دشت جنوبى درهٔ خرمآباد، یک کوه کوچک و کم ارتفاع به نام «گرارجنه» وجود دارد که تعدادى غار کوچک در سمت شرقى آن پدید آمده‌اند و به نام همان کوه مشهورند.
غار قمری
این غار در غرب دره خرمآباد و در سینه‌کوهی شرف به این شهر است. غار باریک و طولانی است تاکنون انتهاء آن کشف نشده است.
غار یافته
این غار در ۲۵ کیلومترى جنوب غربى شهر خرمآباد بر سر راه کوهدشت در محلى به نام «سولیزه» بر دامنهٔ کوه «یافت» واقع شده و سطح و فضاى داخلى آن محدود است.
غار قاژه یا مغار
در جنوب شرقى «کوه یافته»، در بخش چگنى خرمآباد غارى است به نام «قاژه» یا «مغار» که در داخل آن، تعدادى «استالاکتیت» و «استالاگمیت» دیده مى‌شود. دهانهٔ غار به سوى شرق است. در داخل غار، حوضچه‌اى پر از آب سرد به وجود آمده که نسبتاً بزرگ است و بیش از ۱/۵ متر عمق دارد. در قسمت غربى دهانهٔ غار، یک راه باریک وجود دارد که با سنگ و گچ، چند پله در آن ساخته شده است. این غار، اقامتگاه موقت شکارچیان است و امکان دارد در گذشته، این راه را شکارچیان ساخته باشند. در هر حال بازدید از این غار و تماشاى طبیعت اطراف مسیر آن، جذاب و دیدنى است.
غار كوگان
این غار یكی از معدود غارهای مصنوعی استان است كه به دست انسان در دل كوهستان ها بوجود آمده است. غاركوگان در ۵۲ كیلومتری جنوب شرقی خرم آباد در روستای خوش آب و هوایی به همین نام قرارگرفته است. غار كوگان جزو غار های چند طبقه است كه دسترسی بسیار سختی دارد و رسیدن به آن بدون تجهیز به امكانات و وسایل كوه نوردی و غار نوردی دشوار است. این غار دژ مانندكه تماما با حجاریهای طاقت فرسا بوجود آمده به استناد سكه هایی كه در اطراف آن به دست آمده است به دوره اشكانیان تعلق دارد و طی قرون متمادی به عنوان یك محل سكونت دائمی مورد استفاده قرار گرفته است.
غار دوشه
یکى از غارهاى تاریخى استان است که در روستاى کرشوراب از توابع بخش چگنى خرمآباد واقع شده و حاوى نقاشى‌ها و کتیبه‌هاى تاریخى متعدد و جالب توجه است. براى ورود به غار باید از غرب تنگه دوشه به بالاى کوه صعود کرد. ارتفاع سقف تا کف غار در حدود پنج متر است. داخل آن به شکل دایرهٔ منظم است که انحناى قسمتى از دیواره‌هاى آن، به علت پیش‌آمدگى دیوارهٔ کوه، به هم پیوسته است. بر دیواره‌هاى مسطح این غار، در حدود یکصد و ده نقش با رنگ سیاه نقاشى شده است. بر دیوارهٔ غربى آن نیز به جز نقش‌هاى یاد شده، دو کتیبه وجود داشته که یکى به کلى از بین رفته و نیمى از دیگرى نیز محو شده است. مهم‌ترین علت سالم ماندن نقوش کتیبه، دورى از عوارض طبیعى است. در دهانهٔ حفره‌هاى انتهایى غار، استخوان‌هاى انسان و حیوان و سفال‌هاى شکسته یافت شده است. غار دوشه یک اثر تاریخى و طبیعى است و جزو میراث ملى ایران در استان لرستان بشمار مى‌آید. بر دیوارهای مسطح این غار در حدود ۱۱۰ نقش با رنگ سیاه نقاشی شده است كه به علت دوری از عوارض طبیعی هنوز سالم مانده اند. نقاشی های غار دوشه از تجسمی كامل تر برخور دار است و رزم انسانها بصورت گروهی تن به تن و سوار و پیاده قدرت تخیل هنر مندان آن دوره را مشخص می سازد.
حمام گپ - حمام آسیا
این بنا منسوب به حسین خان ساكی است. احتمال می رودبا بنای پل گپ خرم آباد هم دوره باشدكه در دوره شاه سلطان حسین صفوی بنا شده است. دارای مساحتی قریب به790 متر می باشد، به نظر می رسد در ادوار بعدی نیز در آن تغیراتی در آن لحاظ شده باشد. دارای تزئینات ساده گچبری در رسمی بندیهای زیر گنبد می باشد وهیچ شواهدی دال بر وجود نقاشی و آهك بری در آن وجود ندارد. در گذشته آب رسانی بنا از چاهی موسوم به گور یا گاورو كه در قسمت تون قرار دارد. تامین می شده و فاضلاب آن از طریق تنبوشه های در زیر خیابان فردوسی به رودخانه می ریخته است. در قسمت بینه 2ستون سنگی ودر گرم خانه نیز 4 ستون سنگی وجود دارد، قوسهای اجرا شده در بنا همگی از نوع شبدری كند می باشد.
تپه خانجان‌خانی
تپه خانجان‌خانی در جنوب دهستان ده‌پیر واقع شده است. سفال‌های به‌دست آمده از آن به دوره ساسانیان مربوط است. آثاری نیز در تپه یافت شده که با دوران اسلامی تعلق دارد.
تپه سراب
تپه سراب در روستای غاره‌کش در خرمآباد واقع شده است. در مقطع جنوبی تپه قسمتی از دیوار یک بنا که شاید قسمتی از قلعه باشد مشهود است. این دیوار از قلوه‌سنگ و ملاط ساخته شده است. قلعه به دوران ساسانی وابسته است و در فراز آن سفال شکسته وجود دارد.
تپه‌های باباخانی و تخته چراغ
این تپه‌ها در بخش خرمآباد واقع است. روی هر دو تپه سفال‌های شکسته بسیاری وجود دارد آثار یک بنای آجری نیز روی تپه باباخانی مشهود است. طبقات زیرین این تپه‌ها مربوط به دوران پیش از اسلام است.
سنگ نوشته
در شرق خرم آباد و در مسیر جاده ای که به خوزستان منتهی می شود، سنگ مکعب مستطیل شکلی قرار دارد که در چهار طرف آن کتیبه هایی به خط کوفی نقش شده است که حکایت از دو فرمان مبنی بر ممنوعیت ارتکاب برخی سنت های ناپسند و بخشش محدوده چرای دام برای اهالی منطقه است. این کتیبه ها متعلق به اوایل قرن ششم هجری قمری ( دوران سلجوقی ) است. سنگ‌نوشته مربوط به امرای سلطان محمود بن محمد بن ملکشاه سلجوقی به نام ابوسعید برسق کبیر است و سال ۵۱۳ هـ. ق به آن نقد شده است. این اثر با شماره 318 در فهرست آثار ملی، ثبت شده است.
سنگ‌نوشته‌های دوره صفویه
در مسجد جامع خرمآباد سه سنگ‌نوشته از دوره صفویه مربوط به تاریخ ۱۰۶۴ هـ. ق وجود دارد.
سنگ‌نوشته سراب چنگائی
این سنگ‌نوشته روی صخره‌ای بزرگ در خرمآباد واقع شده که دارای دو لوحه همجوار است دو سطر آن نفر شده و اندازه کل آن ۸۵×۱۰۲ سانتیمتر است.
گورستان روستای میراحمدی
این گورستان در روستای میراحمدی واقع شده است. بر بالای قبرهای گورستان سنگ‌های منقوش به اشکال تیراندازان و شکارچیان دیده می‌شود و بر بالای گورها به‌طور عمودی کار گذاشته شده‌اند.
گورستان رازان
این گورستان در روستای رازان واقع شده و بقعه مهد حنفیه و امام علی نقی در آن واقع شده است بر روی قبرهای سنگ‌هائی حجاری شده با نقش سوار و شکار مشاهده می‌شود.
گورستان هره‌باغ
گورستان هره‌باغ بر روی تپه‌ای در روستای هره‌باغ در شرق روستای یادآباد بزرگ خرمآباد واقع شده است. برخی از سنگ‌قبرهای این گورستان با خط کوفی حجاری شده است که به سده ششم و پنجم تعلق دارد. یکی از گورهای مهم آن گور شیخ مهدی است.
مقبره زید بن علی
این مقبره در غرب مسجد جامع خرمآباد در محله زید بن علی واقع شده است. بنای کنونی آن به سال ۱۳۰۷ می‌رسد. مقبره به فرمان بداین حسنویه در سال ۴۰۴ هـ. ق. ساخته شده است، بنای آن از آجر است.
مقبره جلاله
مقبره جلاله در شش کیلومتری جنوب‌غربی خرمآباد واقع شده است. خانواده‌ای موسوم به عباسی مقیم خرمآباد محمد جلاله را جد خود می‌دانستند.
مقبره پیر شمس‌الدین
در شمال دهستان تشکن مقبره پیر شمس‌الدین قرار دارد که زیارتگاه اهالی روستا است. آثار یک بنای سنگی در این ناحیه وجود دارد که نشان می‌دهد به مرور زمان ویران شده است. پیر شمس‌الدین از فرزندان امام موسی کاظم بوده و مورد احترام مردم منطقه است.
بقعه امیرسیف
بقعه امیرسیف در شمال‌غربی قلعه سرقلا در میان گورستانی قدیمی واقع شده است. بنای آن سنگ و ملاط بوده و هیچ سنگ‌نوشته با سنگ قبری بر آن وجود ندارد.
مقبره فک‌الدین
مقبره در شمال‌غربی شهر خرمآباد واقع شده است. فک‌الدین از اتابکان سر کوچک بوده است. مردم روستا هرگاه چیزی گم می‌کنند به مقبره فک‌الدین رفته و از او می‌خواهند تا گمشده آنها را پیدا کند.
مقبره باباطاهر
این مقبره در محله‌ای به‌نام باباطاهر در جنوب شهر خرمآباد واقع شده و در غرب قلعه فلک‌الافلاک قرار دارد. سبک بنا قدیمی بوده و ضریح آن چوبی است. باباطاهر یکی از شاعران و عارفان مشهور بوده است.
بقعه شاه زیدعلی
این بقعه در گورستان دهکده میراحمدی در دهستان رازان در شمال خاک لرستان واقع شده است.
بقعه سید زیوا
این بقعه در دهکده سید زیوا در ۵۰ کیلومتری شمال‌شرقی خرمآباد واقع شده است. نوع سنگ‌قبرهای این بقعه از نوع قرن ششم هجری است.
بقعه شجاع‌الدین خورشید
این بقعه در ۲۰ کیلومتری جنوب خرمآباد در دهکده گوشه واقع شده است. بنای آن گنبدی‌شکل نام آجر و دیوارهای آن از سنگ و گچ ساخته شده است. شجاع‌الدین خورشید سر سلسله اتابکان لر کوچک بوده است.
امامزاده شاه‌زاده احمد (شاه‌چراغ)
این امامزاده در روستای مازاد در شهرستان خرمآباد واقع شده و گلدسته‌های آن آجری است. خادمان امامزاده چوبی مخصوص به رنگ قهوه‌ای و به شکل عدد ۹ می‌سازند. این چوب را که آسا نام دارد مردم خریداری کرده و به‌عنوان تبرک در خانه‌های خود نگهداری می‌کنند.
