حرم حضرت عبدالعظیم حسنی یکی از مشهور ترین و شاید به نوعی مشهور ترین بنایی باشد که در استان تهران وجود دارد. بنایی که همه ساله بسیاری از مردم اقصی نقاط کشور برای زیارت آن رهسپار می شوند. بنای اصلی و اولیه نخستین بقعه در نیمه دوم قرن سوم هجری قمری، توسط محمد پسر زید داعی علوی تعمیر اساسی شد. با گذشت زمان، متعلقات دیگری هم به بنای فوق افزوده شد تا به صورت مجموعه بزرگ کنونی درآمد. در حال حاضر، این بنا مشتمل بر حرم ها، رواق ها، مسجد ها، ایوان ها و صحن های متعدد است. در دوره صفویه بناهای اطراف به آن افزوده شد و در دوره قاجار، به دلیل نزدیک بودن به پایتخت، توجه ویژه ای به آن گردید.
حرم حضرت عبدالعظیم حسنی؛ شهرری
از آثار تاریخی این مجموعه به سردر آجری دوران سلجوقی و صندوقی از جنس عود، فوفل و گردو با کتیبه هایی به خط نسخ و ثلث برجسته می توان اشاره کرد که به سال 725 ه.ق تعلق دارد. بنای اصلی حرم، اتاقی چهار ضلعی به ابعاد 7/5 متری است که در بالا با چهار گوشواره به هشت ضلعی و سپس به کمک طاق بندهایی کوچک به شانزده ضلع تبدیل و زمینه برای برپایی گنبد فراهم شده است.
