بخشی از حمِام گلشن لاهیجان با گسترش شهرسازی و لزوم احداث خیابان و میدان، ویران شده است. بنای حمِام، پلان كثیرالاضلاع داشت و برای ساخت آن از آجر قرمز محلّی، ساروج و گل آهك استفاده شده است. در تعمیرات اخیر پس از زلزله گیلان، برای استحكام بنا از مصالح جدید استفاده شد. درِ سنگ‌كاری‌شده امروزی حمِام در كوچه‌ای در ضلع جنوب آن واقع شده است. با گذر از ورودی به رخت‌كن می‌رسیم. طول رخت‌كن، حدود 10 متر و در سمت راست آن، اتاقكی در سطحی پایین‌تر واقع شده كه به "گرمخانه" معروف است. در شمال رخت‌كن، صحن حمِام با ده ستون قرار دارد و وسیع‌ترین قسمت بنا به‌شمار می‌رود. كف گرمابه با موزاییك و ازاره دیوارهای جانبی تا ارتفاع 180 سانتی‌متر كاشی‌كاری جدید شده است.
گنبد میانی در حدود 8 متر ارتفاع دارد و حباب‌هایی بر روی آن كار گذاشته شده كه نورِ داخلِ حمام را تأمین می‌نماید. در فواصل طاق‌های جناقی و دیوارهای جانبی، گنبدهای كوچكی به صورت كاسه‌برگردان به ارتفاع حدود 5/3 متر، فضای فوقانی را مسقّف می‌سازد. در شمال‌شرقی صحن، دو هشتی وجود دارد. اضلاع مقابل هشتی‌ها حدود 5/4 متر و ارتفاع گنبد آن‌ها، 5/5 متر است. در ضمن در دیوارهای هر ضلع، طاق‌نمایی به چشم می‌خورد. كانال كوچك با شیاری، آب مصرف‌شده دوش‌ها را به صحن حمام هدایت می‌كند. در جنوب هشتی دوم، خزانه یا مخزن آب گرم قرار دارد. در قسمت‌های مختلف حمام، معمار با استفاده از اسلوب‌های خاص و با انواع آجرچینی به مسقّف‌كردن بنا همِت گماشته است.
گرمخانه یا فضای بالای صحن حمام در قسمت فوقانی ستون‌های هشت‌گانه میانی دارای كاربندی هشت‌ونیم هشت است. در بالای كاربندی‌ها، گنبدی دیده می‌شود كه فضای اصلی این قسمت را مسقّف می‌سازد. این گنبد بزرگ‌ترین و بلندترین گنبد در بنای فعلی حمِام است. سقف چهارهشتی كه دوبه‌دو در شمال‌غربی و جنوب‌غربی بنای حمِام واقع شده، گنبدی‌شكل است. خزانه یا مخزن آب گرم حمِام نیز كه بین هشتی‌ها قرار گرفته، دارای گنبد با فیلپوش‌هایی در چهار كُنج است. حمِام گلشن، متعلّق به دوره صفویه بوده و دارای شماره ثبت ملّی 1442 سازمان میراث فرهنگی و گردشگری كشور است.
